Komorniki Wielkopolskie

Siostry salezjanki przyjechały do Komornik Wielkopolskich w 1936 r. na prośbę tamtejszego proboszcza, który przekazał Córkom Maryi Wspomożycielki stary dom parafialny służący im na mieszkanie i działo wychowawcze. Fundację tę promowali także salezjanie obecni w Archidiecezji Poznańskiej prowadzonej przez salezjanina kardynała ks. Augusta Hlonda już od 1926 r.

Dokładnie 8 sierpnia 1936 r. siostry otrzymały pozwolenie na otwarcie domu. Dyrektorką wspólnoty została s. Maria Giebel, która ukończyła właśnie sześć lat przełożeństwa w Łodzi. Siostry prowadziły przedszkole, kurs kroju i szycia oraz gospodarstwa domowego, oratorium świąteczne i dzieła parafialne. Niestety praca ta nie trwała długo, ponieważ nie udało się zrealizować przewidywanych perspektyw rozwoju.

Z niewiadomych przyczyn właścicielka terenu Maria Scheffs nie dotrzymała obietnicy dotyczącej pomieszczeń przeznaczonych na szkołę zawodową. Podczas wizyty w Polsce Radnej Generalnej Matki Teresy Pentore w lipcu 1937 r. podjęto decyzję o zamknięciu tego dzieła. Wspólnota została ostatecznie rozwiązana dopiero w maju 1940 r., gdy budynek zajęło wojsko hitlerowskie. Tym samym siostry zostały zmuszone do opuszczenia domu. S. Julia Szewczyk, s. Stanisława Świdurska oraz dwie nowicjuszki s. Gertruda Liebert i s. Maria Rochowska wyjechały do Włoch, a dyrektorka s. Maria Giebel udała się do Łodzi, gdzie mimo wojny salezjanki zdołały nadal prowadzić życie wspólnotowe.