Wschowa
Wspólnota pod wezwaniem Maryi Wspomożenia Wiernych oficjalnie powstała 16 sierpnia 1947 r.
Prowadzone dzieła:
- dom dziecka,
- przedszkole,
- kursy kroju i szycia dla dziewcząt,
- katechizacja,
- oratorium z grupami młodzieżowymi,
- pracownia kołder, haftu, kart świątecznych,
- praca w duszpasterstwie parafialnym (zakrystianka, organistka).
Placówka wschowska w swojej początkowej fazie była kontynuacją Wychowawczo – Oświatowego Zakładu Sióstr Salezjanek w Laurowie k. Wilna. Laurów stanowił własnościowy piękny ośrodek z wielohektarowym lasem sosnowym. Mieścił w sobie 300 sierot i szkołę podstawową, w której uczyły się dzieci także z okolicznych wiosek. Wybudowany przez siostry w okresie międzywojennym kosztem heroicznych wyrzeczeń i ofiarnej pracy. Urzędowo został nazwany imieniem matki Laury – pionierki dzieła Córek Maryi Wspomożycielki w Polsce.
Ponad 100 sierot różnego wieku pod opieką i kierownictwem 13 salezjanek zamieszkało w pięknym pałacu hrabiów Mielżyńskich w Pawłowicach k. Leszna. Właściciele tego pałacu byli zmuszeni wyemigrować do Anglii, by ratować swoje życie, gdyż należeli do „burżuazji”. Według upewnień P. U. R. dom ten miał być ekwiwalentem za piękny Laurów i utracone mienie. Dyrektorką została s. Maria Mazzoli – Włoszka – współpionierka salezjanek w Polsce, która zmarła 22 pażdziernika1947 r. i spoczywa na cmentarzu we Wschowie.
Radość jawiącej się przyszłości w wolnej Ojczyźnie szybko zagasiło zakamuflowane kłamstwo ideologii komunistycznej. Już w kwietniu 1946 r. pałac został przekazany pod całkowity zarząd świeckiego personelu, z przeznaczeniem dla dzieci przybyłych w tymże czasie z Ipatowa. Wkrótce władze komunistyczne przemianowały go na dom młodzieżowy z ateistycznym programem wychowania. Siostry wraz z dziećmi musiały się przeprowadzić do Wschowy – do istniejącego tam już Domu Dziecka przy ul. Reymonta 4 – również pod zarządem świecki. Był to gorzki zawód zaraz na progu pracy w „Wolnej Polsce” i nowa próba wiary. Poświęcenie tegoż Domu Dziecka dokonał Szambelan Papieski Pułkownik Wojsk Polskich na zachodzie ks. Andrzej Kostka, proboszcz miejscowej parafii. Jego imieniem została nazwana jedna z ulic Wschowy. I tu nie pozostały długo. Już w marcu 1947 r., w ramach ideologiczno komunistycznych reorganizacji Domu Dziecka – wola władz stalinowskich – CMW zostały uznane jako „niewiarygodny” personel wychowawczo oświatowy.
Siostry zostały zmuszone
do pozostawienia starszych wychowanków, a z młodszymi – w liczbie 76 – przeprowadziły się do zdewastowanego w 66% administracyjnego obiektu po byłym tartaku, przy ul. Daszyńskiego 47.
Wyremontowały budynek na własny koszt, w którym wreszcie mógł powstać samodzielny dom dziecka Sióstr Salezjanek. Tak otworzyła się nowa karta historii Córek Maryi Wspomożycielki we własnym, choć nie dużym domu, przy życzliwej i ofiarnej współpracy miejscowej ludności.
Wydawać by się mogło, że wreszcie można będzie rozwijać normalne salezjańskie życie apostolskie. Niestety, służalcy stalinowskiego reżimu z żelazna konsekwencją przystępowali do narzuconej Polsce ideologii bolszewickiej. Rozpoczęła się nowa batalia o egzystencję zakonnego domu dziecka.
