Pierwszy etap odnosi się do pierwszych trzynastu lat, od urodzenia w Mornese, w Górnym Monferrato (1837) do jej Pierwszej Komunii (1850). Były to lata spędzone w rodzinie, charakteryzujące się solidnym życiem chrześcijańskim i niestrudzoną pracą w winnicy. Inteligentna, o  silnej woli i obdarzona bogatą uczuciowością, Maria Dominika podjęła drogę dojrzewania wiary w  towarzystwie rodziców i mądrego kierownika duchowego ks. Dominika Pestarino.

Drugi etap (1850-1860) charakteryzuje się wyraźnym rozwojem wiary, owocem jej Pierwszej Komunii. To  doprowadzi ją do poświęcenia swojej młodości Bogu poprzez ślub dziewictwa i gorliwy udział w życiu parafii, zwłaszcza poprzez przynależność do grona Córek Maryi Niepokalanej. W wieku 23 lat zachorowała na ciężki tyfus, wydarzenie, które głęboko zmieniło jej życie. Porzuciła pracę w winnicy, nie tylko z powodu utraty sił fizycznych, ale także dlatego, że zaczyna w niej dojrzewać jasna intuicja edukacyjna. Poświęca się wychowaniu młodych dziewcząt ze wsi poprzez naukę szycia, oratorium świąteczne i dom dla osieroconych dziewcząt.

Jej święto obchodzone jest 13 maja. Została beatyfikowana 22 listopada 1938 roku, kanonizowana 24 czerwca 1951 r.