Przemyśl

Wspólnota pod wezwaniem św. Józefa założona 4 października 1941 r.

Prowadzona działalność: kuchnia, szatnia i zakrystia w zakładzie salezjanów

Pod koniec lat trzydziestych księża salezjanie prosili Córki Maryi Wspomożycielki o przybycie do Przemyśla, gdzie działała szkoła organistowska, a potem dom dziecka. Z chwilą, gdy w Sokołowie Podlaskim siostry zostały zmuszone do opuszczenia domu, część z nich pozostała na Podlasiu pomagając salezjanom w sprawach gospodarczych, a pozostałe, jak s. Julia Janus, s. Eleonora Król i s. Zofia Lesisz udały się do Przemyśla, gdzie objęły kuchnię, zakrystię i szatnię. O pracy sióstr tak pisze ówczesny inspektor prowincji św. Jacka w Polsce:

„Całym sercem oddane pracy im zleconej w kuchni, szatni, nie mniej jak w Krakowie, ułatwiały administracji opanowanie trudności żywieniowych zakładu, w którym oprócz sporej liczby salezjanów, funkcjonował i sierociniec… Mieszkały w jednym z budynków gospodarczych, dzieląc ze swymi współbraćmi dolę i niedolę wojenną.”

Siostry sprawowały bezpośrednią opiekę nad personelem pomocniczym. Były to dziewczęta, z którymi przez codzienny kontakt nawiązywały głębokie relacje pomagając im wzrastać w sferze moralnej, kulturalnej, poszerzając ich wiedzę religijną czy idąc im z pomocą materialną. Charakter zakładu zmienił się z momentem upaństwowienia domu dziecka, a następnie z chwilą likwidacji i okupacji przez komunistów szkoły organistowskiej. Stąd decyzją przełożonych o wycofaniu sióstr z placówki z dniem 12 kwietnia 1972 r.