Wilno i Polepie

Widząc piękny rozwój działa Córek Maryi Wspomożycielki w Różanymstoku, biskup wileński Jerzy Matulewicz zaproponował im objęcie zakładu wychowawczego w Wilnie. Była to duża posiadłość wraz z budynkiem, w którym przyjęto około 120 sierot. Do tej pory placówka prowadzona była przez kanonika ks. Karola Lubiańca prezesa Towarzystwa „Umiarkowanie i Praca”, który zajmował się wieloma działami charytatywnymi i dysponował sporymi środkami na rzecz pomocy społecznej w  Wilnie. Z czasem chciał przekazać prowadzone przez siebie dzieła zgromadzeniom zakonnym.

Siostry salezjanki wraz z trzykondygnacyjnym domem i przyległymi budynkami otrzymały także folwark Polepie i ziemię z lasem w Sakiszkach położone około 20 km od Wilna (miejsce to później otrzyma nazwę Laurów od imienia matki Laury Meozzi). Polepie, które było dużym majątkiem po karmelitańskim, po dokonaniu koniecznych remontów i odpowiedniemu zagospodarowaniu ziemi, z czasem stało się pięknym miejscem wypoczynkowym, gdzie dzieci z sierocińca w Wilnie wraz ze swoimi asystentkami spędzały wakacje. Spały na siennikach wypchanych słomą, zabawiały się na tysiące sposobów, pomagały w pracy okolicznym gospodarzom, za co otrzymywały smaczne podwieczorki. Pod wieczór wracały szczęśliwe i rozśpiewane do domu. Starsze dziewczęta pomagały także w zbiorze ziemniaków i  innych warzyw, które były ważnym zapasem na zimę, bowiem na utrzymanie zakładu w Wilnie miały służyć między innymi dobra z gospodarstwa w Polepiu. Ponadto dzieło miało utrzymywać się także z prac wykonywanych na zamówienia w pracowni: krawieckiej, hafciarskiej i trykotarskiej.

Siostry przybyły do nowej placówki 6 września 1924 r. S. Anna Juzek objęła odpowiedzialność za całość dzieła, chociaż bez oficjalnego tytułu dyrektorki. Kierowniczką pracowni została s. Franciszka Barucco. Do pomocy matka Laura przeznaczyła także niektóre kandydatki. Dyrektorką szkoły była osoba świecka, Celestyna Frydówna. Od 18 października 1929 r. dyrektorką zostaje Matka Laura Meozzi. W Różanymstoku powstaje nowicjat, stąd postulat przeniesiono do Wilna. W  Różanymstoku przełożoną natomiast jest s. Maria Mazzoli, mistrzynią nowicjuszek s. Cleofe Broggini, a s. Anna Juzek wyjeżdża na placówkę do Mysłowic.

Ze statystyk za rok 1930 dowiadujemy się, że w domu w Wilnie przy ul. Stefańskiej było: 14 sióstr, 24 postulantki, 6 nauczycielek świeckich, 130 sierot, 34 internistki, 90 uczennic w szkole zawodowej, 70 dziewcząt w pracowni.