Nowa Ruda

Dom pod wezwaniem św. Antoniego założony 27 sierpnia 1946 r.

Główne dzieła:

• sierociniec,
• przedszkole,
• internat,
• stołówka dla ubogich,
• oratorium,
• katecheza w kilku parafiach,
• praca w zakrystii parafialnej,
• kolonie letnie.

S. Jadwiga Górska, która została oddelegowana przez Matkę Laurę Meozzi do zajęcia się sprawami administracyjnymi nowych placówek na ziemiach zachodnich została skierowane przez władze Kurii we Wrocławiu do Nowej Rudy, gdzie Siostry Jadwiżanki niemieckiego pochodzenia czekały na zgromadzenie zakonne polskiej narodowości, by przekazać im swój dom. Był to zakład dla starców i dzieci, kompletnie urządzony, prowadzony wzorowo. Siostry Niemki zmuszone do opuszczenia go zabierały tylko rzeczy osobiste. Placówkę z całym wyposażeniem chciały przekazać siostrom Polkom, dlatego poczekały z wyjazdem na załatwienie pozwoleń i formalności, chcąc przekazać dom nie zniszczony przez złodziei. 27 sierpnia 1946 r. do Nowej Rudy przyjechały s. Jadwiga Górska, s. Wanda Ulbrych i s. Zofia Zajączkowska. Dzień później 28 sierpnia 1946 r. w obecności ks. Biskupa, który przyjechał do parafii na uroczystość bierzmowania młodzieży, nastąpiło oficjalne przekazanie domu.

Jak relacjonuje w swoich wspomnieniach s. Jadwiga Górska:

„Siostry Jadwiżanki opuściły swoją placówkę z godnością prawdziwie zakonną, z pogoda ducha ku ogólnemu zbudowaniu. Przekazały naszemu Zgromadzeniu cały swój majątek, żądając jedynie w razie potrzeby zwrotu ołtarza i paramentów liturgicznych”.

Inne siostry dojechały dopiero po miesiącu kontynuując pracę w sierocińcu, w którym zorganizowały również przedszkole, oratorium świąteczne oraz kolonie letni. Przez jakiś czas prowadziły również kuchnię dla ubogich. Uczyły religii w szkole i w kilku sąsiadujących parafiach, udzielając także przez jakiś czas lekcji gry na pianinie.