Pawłowice

• dom dziecka,
• szkoła podstawowa.

W dniach 12-14 listopada 1945 r. transport sióstr ewakuowanych z Wileńszczyzny z ponad setką dzieci dotarł do Pawłowic koło Lesza. Grupę zakwaterowano w pięknym pałacu Mielżyńskich, opuszczonym przez właścicieli, w którym mieścił się już Państwowy Dom Dziecka ze świeckim kierownictwem, któremu miał podlegać personel i dzieci z Laurowa. Sytuacja ta była dla sióstr nie małym zaskoczeniem i niewątpliwe wymagała z ich strony wiele roztropności i wyrzeczeń.

Znajdowała się tu piękna sala balowa, w której ściany częściowo były pokryte kryształowymi lustrami, posadzka parkietowa. Urządzono w niej kaplicę. Po pierwszych tygodniach wdrażania się w nowe życie, matka Laura powierzyła obowiązek dyrektorki s. Marii Mazzoli, pozostawiając z nią tylko niezbędny personel. Pozostałe siostry z przeszło dwudziestoosobowej grupy repatriantek rozdzieliła pomiędzy inne domy, wznawiające lub zaczynające swoją działalność a obecnie cierpiące na wielki brak rąk do pracy. W Pawłowicach otworzono szkołę podstawową dla wychowanków, jednak siostry nie mogły swobodnie rozwijać swojego posłannictwa. W związku z tym w międzyczasie zaczęły starania o inne zakwaterowanie. Ostatecznie już w 1946 r. Państwo przeniosło dom dziecka do Wschowy, przy ul. Królowej Jadwigi/Reymonta. Siostry nadal pracowały jako wychowawczynie w placówce państwowej remontując jednocześnie otrzymaną 15 marca 1947 r. opuszczoną i bardzo zniszczoną willę bez drzwi i okien przy ul. Daszyńskiego 43 we Wschowie. Przeniosły się tu jesienią 1947 r. z częścią młodszych dzieci, które zostały pod wyłączną opieką sióstr. Natomiast starsza młodzież została siostrom odebrana i zmuszona do pozostania w zakładzie państwowym.