Placówki pomocnicze

Placówki pomocnicze i krótkotrwałe

Jaciążek

Wspólnota pod wezwaniem siostry Teresy Valsè oficjalnie erygowana 10 grudnia 1945 r. Zamknięta 15 kwietnia 1951 r.

Działalność:

W połowie września 1945 r. w Jaciążku, gdzie Salezjanie byli już obecni przed wojną, ze względu na duże potrzeby społeczne i sugestie władz lokalnych powstał dom dziecka. Schronienie w nim znalazło 280 chłopców i 80 dziewczynek w wieku od 3 do 16 lat. Do pracy z dziewczętami zaangażowano siostry salezjanki. Pierwszą była s. Anna Juzek, która jeszcze przed ewakuacją sióstr i dzieci z Laurowa, na prośbę salezjanów przyjechała do Jaciążka. Ponieważ ci z zasady nie prowadzili w tym czasie dzieł koedukacyjnych, po kilku miesiącach przełożeni postanowili przenieść dziewczęta gdzie indziej. Siostry rozsyłały młodsze wychowanki do swoich domów, w tym do Twardogóry, a starsze przechodziły do szkół państwowych lub się usamodzielniały. Ostatecznie do roku 1951 r. dziewczęta i siostry opuściły Jaciążek.

Łódź, ul. Wodna

Wspólnota Maryi Wspomożenia Wiernych otwarta 18 lutego 1945 r. przy zakładzie salezjanów.

Działalność:

Po przejściu wojsk radzieckich i polskich przez Łódź podczas trwającej jeszcze wojny, mieszkańcy dzielnic, które hitlerowcy przeznaczyli na getto żydowskie mogli już wracać do swoich domów. Były wśród nich siostry salezjanki wysiedlone podczas wojny z ul. Franciszkańskiej. Budynek okazał się bardzo zniszczony i nie nadający się do zamieszkania. Wymagał remontu. Jednocześnie władza komunistyczna nie pozwalała im pozostać na czas odbudowy w dotychczasowym zakwaterowaniu, dlatego siostry zwróciły się o pomoc do salezjanów przy ul. Wodnej, gdzie tymczasowo znalazły mieszkanie. Siostry podjęły jednocześnie prace w dziale gospodarczym. Po zakończeniu najbardziej niezbędnych prac remontowych w budynku przy ul. Franciszkańskiej wspólnota wróciła na swoją posesję. Na prośbę salezjanów przy ul. Wodnej pozostały trzy siostry do prac w kuchni i szatni, początkowo jako wspólnota filialna tej z ul. Franciszkańskiej.

Bystrzyca Kłodzka

Wspólnota pod wezwaniem siostry Św. Teresy otwarta 21 października 1946. Zamknięta 11 lipca 1947 r.

Działalność: przedszkole, internat dla dziewcząt, doraźna pomoc medyczna.

o Bystrzycy (obecnie Kłodzkiej) siostry trafiły w roku 1946. Zamieszkały w budynku obok kościoła parafialnego przy ul. Okólnik 1, mając nadzieję na rozwinięcie swojej działalności. W krótkim czasie swojego pobytu prowadziły przedszkole, internat, doraźną pomoc medyczną. Jednak po kilku miesiącach ze względu braków lokalowych niedających nadziei na przyszłość siostry opuściły miasto.

Prusy k/Krakowa

Wspólnota pod wezwaniem św. Franciszka Salezego otwarta 11 września 1947 r. Zamknięta 30 czerwca 1950 r. Dom filialny wspólnoty w Krakowie przy ul. Tynieckiej.

Działalność:

Jeszcze w trakcie wojny w 1942 r. salezjanie przejęli fundacyjny sierociniec w Prusach koło Krakowa. W 1947 r. dla prowadzenia spraw gospodarczy zaprosili siostry, które pozostały tam aż do odebrania księżom zakładu przez państwo, co nastąpiło w 1950 r. Pracowały tam s. Kamila Szlucha, która po wojnie ewakuowała z Wileńszczyzny dużą grupę dziewcząt i chłopców. Transport został skierowany do Elbląga, gdzie s. Kamila pozostała przez kolejne 3 lata, by przynajmniej na początku nowego życia dzieci z kresów nie pozostawić ich samych. W Prusach pracowała też s. Kazimiera Dymna, która po latach niewolniczej pracy na Syberii wróciła do Polski w 1946 r.

Oświęcim – Zasole

Wspólnota pod wezwaniem Świętych Męczenników otwarta w 15 września 1947 r. Zamknięta 15 września 1951 r.

Siostry objęły pracę w kuchni, szatni i zakrystii salezjanów.

Kopiec

Wspólnota pod wezwaniem św. Franciszka Salezego założona 1 września 1949 r. Zamknięta 15 sierpnia 2003 r.

Prowadzona działalność:

W listopadzie 1949 r. siostry objęły opiekę nad kuchnią i szatnią w domu nowicjatu salezjanów po personelu świeckim. Pierwszą przełożoną była s. Marianna Chodziutko. Siostry posiadały oddzielną część dawnego młyna. Korzystały z kaplicy wewnętrznej domu centralnego, gdzie codziennie była odprawiana dla nich i dla pracowników Msza św. 

Kutno Wożniaków

Wspólnota pod wezwaniem Św. Michała Archanioła otwarta 1 września 1951 r. Zamknięta 1 grudnia1971 r.

Działalność:

W Kutnie Wozniaków salezjanie prowadzili nowicjat Prowincji św. Stanisława Kostki, stąd siostry zostały zaproszone do pomocy w obsłudze kuchni i szatni. W 1951 r. powstała tam siostrzana placówka filialna Łodzi, ul. Franciszkańskiej, z roczną przerwą 1967-1968 kiedy funkcjonowała jako filia wspólnoty w Łodzi przy ul. Wodnej.

Oświęcim, ul. Jagiellońska

Wspólnota pod wezwaniem św. Jacka założona 6 września 1951 r.

Działalność:

We wrześniu 1951 r. siostry objęły opiekę nad pracownicami wielkiego zakładu macierzystego w Oświęcimiu wraz z prowadzeniem kuchni, szatni i katechezy w parafii. Pierwszą przełożoną była s. Julia Janus.

Ląd nad Wartą

Wspólnota pod wezwaniem Maryi Wspomożenia Wiernych otwarta 20 listopada1952 r. Zamknięta w 2008 r.

Działalność:

Wspólnota sióstr salezjanek w Lądzie nad Wartą, gdzie salezjanie prowadzili liczny Studentat Teologiczny i Aspirantat powstała na prośbę inspektora salezjanów księdza Stanisława Rokita. Przez dwa lata należała do domu w Łodzi przy ulicy Franciszkańskiej. Na początku tworzyły ją dwie siostry. Jedna pracowała w kuchni, druga w szatni. W 1954 r. siostry zmieniły miejsce zamieszkania obok Seminarium duchownego. Od tego momentu stały się trzyosobową samodzielną wspólnotą. Przez wiele lat, odpowiadając na potrzeby salezjanów, dwie siostry pracowały w kuchni, trzecia w szatni. Salezjanki opuściły Ląd w 2008 roku.